من ندا هستم. اهل همين گوشه و كنار. من قبلا يه وبي داشتم كه خدا بيامرزدش كفن شد. 
نامرداي قاتل كشتنش. كيا؟ عنودان (دشمن) تنگ نظر!! چه خاطره هايي كه توش ننوشته بودم! چه فكرا كه واسه اون وبم نداشتم! همه پريــــــــــد. بعد از اين ماجرا كار من شده بود تاسف و غصه. اصلا مي خواستم ازشون پيرينت بگيرم كتاب كنم كه عبرت همگان بشه!!!!! اما نشد.اينقدر حرصم ميگيره از دست آدمايي كه چشم ندارن ببينن يكي داره پيشرفت ميكنه!
حالا كه فكر مي كنم مي بينم اون خاطره ها از سفرنامه ناصر خسرو و خاطرات اسدالله علم هم مهمتر بودن. هم سياسي بودن، هم اجتماعي، هم علمي، فرهنگي، هنري، ورزشي، اقتصادي، راه و ترابري، صنايع و معادن، رفاه و مسكن و شهرسازي هم همه چي بودن. همه چي. هيچ كس دركشون نكرد. 
حالا مي خوام از لج همه اون عنودان تنگ نظر از اين به بعد خاطراتمو ريز و درشت، كوچيك و بزرگ، خرد و كلون همه رو اينجا بنويسم. 
آهاي قاتلا بدونين من هيچ وقت كم نمي يارم! 
اگه به نظراي شما احتياج نداشتم همه اينا رو تو دفتر مي نوشتم اينقدر هم حرص نمي خوردم. اما خاطره نوشتن تو دفتر بديش اينه كه همه چيز و بايد سانسور كني كه يه وقت داداش جانتان مثل من فضولي نكنه و همه چيز رو نذاره كف دست مامي و ددي!!!
از اون جايي كه بزرگا گفتن غصه ضرر رو خوردن ضرر دومه، ديگه عجز و لابه رو كنار مي ذاريم و مي ريم سر اصل مطلب:
ما ايراني ها كلا خوي لجبازي داريم. چرا؟ وقتي بهمون ميگن تو اظهار نظر نكن تند و تند نظر ميديم. اما وقتي ميزني تو سر خودت كه بابا جون مادرت بيا يه نظري بده عين خيالمون هم نيست! با ارزش ترين چيز واسه من نظراي قشنگ شما هاست. اگه عشقتون كشيد نظر بدين انتقاد پيشنهاد همه رو به ديده منت مي پذيريم اگر هم دوست نداشتين هم كه هيچ اجباري تو كار نيست. (بقيه حرفم مال اونايي كه مي خوان نظر بدن اگه جزوشون نيستي فعلا با شما عرضي نيست تا آپ بعدي. سلام برسون. خدافظ )
آمـــــــــــا...
اونايي كه مي خوان نظر بدن عاجزانه التماس ميكنم خواهش مي كنم اين مدلي نظر ندين:
وبي قشنگي داري به ما هم سر بزن. 
اولا قشنگيه يه وب به نوشتهاشه غير از اينه؟ وقتي نوشته ها رو نميخوني به چي ميگي قشنگ؟
يا
وقتي ميري تو وبشون يه چيزي ميگي تندي ميان ميگن:
ممنون كه سر زدي.
آقا جون من اگه من ميام وب شما نظر ميدم وظيفمه. فوري نيايد بگيد: ممنون.
اگه نوشته هامو خونديد و نظر داشتيد بسم الله اگر هم نه بيخيال نظر!
ببخشيد ديگه از قديم گفتن جنگ اول به از صلح آخر. گفتم اول كاري اينا رو بگم كه بعدا نگي نگفتي. 
مي دونم خيلي پر رويي كردم. شما به بزرگي و خردسالي و كودكي و نوجوني و جوني و بزرگسالي و ميان سالي خودتون ببخشيد.
ديگه فكر كنم واسه اولين پست بس باشه.